เลือดกำเดาสาดแต่เช้า เฮือก!!!
นึกถึงที่เซิงเซียนโม่พูด คนนึงดื้อ คนนึงก็รั้น ซือฝุนี่หลุดขนาดนี้แล้ว แผลจากสระน้ำรักก็ประกาศสรรพคุณเป็นการยืนยันแล้ว ยังจะคิดหนีใจตัวเองอีก ก็รู้นะว่าลึกๆแล้วเฮียไม่อยากจบด้วยความสัมพันธ์ฉันท์ชู้สาวกับศิษย์รักของตัวเอง แต่ตัวเองก็ยังไม่ยอมปล่อยเสี่ยวกู่ไปเหมือนกัน คือไม่เลือกสักทางอ่ะ อยู่ด้วยก็ทำเป็นฝืนทน ต้องคอยห้ามใจตัวเอง จะเลือกไป ก็ห่วงอีก
อิตอนจบที่โดนกู่โถวสาป เราว่ากู่โถวนางเตรียมใจไปคนเดียวแล้ว กะว่าวันนี้ต้องตายให้ได้อยู่แล้ว ตาลุงนี่เกิดคลั่งอยากจะตายตาม เจ๊เค้ายังรัก เค้าไม่อยากให้ลุงตาย เค้ารู้ว่าลุงยังห่วงฉางหลิว ลุงอยู่มีประโยชน์มากกว่า ถึงได้สาปไปแบบนั้น
ลุงแกยึดติดอย่างที่จวื่อชวินว่าไว้ ตอนนี้มาติดอยู่ตรงกลาง ไม่เลือกทางไหนสักทาง ยื้อไว้ทั้งสองทาง พอกู่โถวตาย เพิ่งสำนึก ชิชะ เราอยากให้จบแบบในนิยายจริงๆ หมั่นไส้ลุง ก็รู้อยู่ว่ากู่โถวเป็นเคราะห์เป็นตาย ยังไงก็บรรลัยทั้งคู่อยู่แล้ว แทนที่จะได้ใช้เวลากันให้คุ้ม ก็ดันยึดติดกัน