İŞGALCI ÇİN’İN DOĞU TÜRKİSTAN’DAKİ

İŞGALCI ÇİN’İN DOĞU TÜRKİSTAN’DAKİ GASP VE SÖMÜRGE ESASLI EKONOMİK DÜZENİ


Çin’in Doğu Türkistan’daki işgal yönetimi aynı zamanda Çin’in bu ülke’deki bir sömürge düzenidir. Bu ülke’nin esas sahipleri ve sakinleri olan Müslüman Uygur Türklerini ve diğerlerini “Kendi Yağı ile Kendi Etini Pişirme” esasına dayanmakatadır. Doğu Türkistan’ın zengin ekonomik kaynakları işgalın,etnik ayırımcılığın,assimilasyonun ve soykırımının gerçekleştirilmesinde ve uygulanmasında bir araç olarak kullanılmıştır.İşgalcı tüm Çin yönetimleri,Doğu Türkistan’a gönderdikleri insani değerlerden yoksun,acımasız,katil ve kanhor ruhlu,faşist askeri genel vali’lerine idari yönde sınırsız yetkiler tanımalarının yanında ve ülkenin ekonomik kaynaklarını öncelikli ve kişisel olarak ve sınırsız bir şekilde sömürme, gaspetme ,çalıp götürmelerine de sınırsız yetkiler tanımışlardır. Devlet içindeki devletçikler olan bu Vahşi askeri genel vali’lerın insanlık dışı bu uygulamaları üzerinden bölge’ye hakim olmak politikası yürütmüşlerdir. Bu politika, İmparatorluk (1911’e kadar) Çin Cumhuriyeti(1949) ve sözde Çin Halk Cumhuriyeti(1949’dan beri) dönemlerinde de hiç ama hiç bir şekilde değişmemiştir.Doğu Türkistan Türklerini sömürme, varlıklarını gasbetme, çalıp götürme ve benzeri akla hayale gelmedik yöntemleri bir “Çin Milli Sömürge-İşgal Politikası” haline gelmiştir. Çin yönetimi Doğu Türkistan’a atadığı bir birinden zalim,kan içici acımasız ve insanı duygulardan yoksun ve bir birinden daha betir,despot diktatörler üzerinden bölgeye edebiyen hakim olmak istemişlerdir.Nasıl olsa çalınan ve gasbedilen varlıklar Çin’in ve Öldürülen ve yok edilen insanlar ise Etnik Çinli de değildir.Çin’in yüzyıllar içinde şekillenen bu Milli Siyaseti orta çağ sömürge zihniyetine rahmet okutacak derecede vahşi,acımasız ve zalimce olmuştur. Günümüzde kendilerini sosyalist maskesinin arkasına ustaca ve sinsice gizleyen ve Doğu Türkistan’da Çin faşizmi ve Han şövenizmi temelli bir politika uygulayan Komünist Çin yönetimi günümüzde Çin işgal ve Sömürge politikalarının en tekamül ettirilmiş bir düzenini kurmuştur. Sömürme,çalma,gasbetme ve öldürme uygulamalarına hiç bir yasal sınır koymamıştır. Bu uygulamaları ile selefleri diğer Çin yönetimlerini ise, kat be kat geçmişlerdir.



Yücel TANAY

Çin işgali altındaki Doğu Türkistan, yer altı zenginliklerine ve bereketli topraklarına rağmen, Çin’ işgalindeki fakir bölgelerinden biridir.
Çin sömürgeci ekonomisinin temel hammadde sağlayıcısının Doğu Türkistan olduğu göz önüne alınırsa bölgenin neden fakir olduğu ortaya çıkar.
Çin sömürge yönetimi Doğu Türkistan’ın uranyum, doğal gaz, petrol, altın gibi madenleri Çin’e transfer edilmekte ve bu doğal kaynakların kullanımı her yönüyle merkezi yönetimin denetimi altında tutulmaktadır. Bu kaynakların gerçek sahibi olan Doğu Türkistan Müslüman Türklerinin ise “ne kadar üretim yapıldığı, kar paylarının ne olduğu” gibi konularda bilgi edinmeleri dahi mümkün değildir.


Doğu Türkistan’ın doğal kaynaklarının Çin için ne kadar hayati bir değer taşıdığını görmek için istatistiksel rakamlara kısaca göz atmak yeterlidir. Örneğin 1989 yılının ilk çeyreğinde Doğu Türkistan, Çin’e 7.68 milyon varil ham petrol, 906 ton kömür, 444 ton da işlenmemiş tuz göndermiştir.1993 yılında ise Doğu Türkistan’da 10.4 milyon varil ham petrol çıkarılmış, ancak karın tamamı Çin hükümetine gitmiştir.Çin, kendi ekonomisi ve vatandaşları için Doğu Türkistan’ın kaynaklarını sömürmekte, Müslüman Türk halkını ise fakirliğe ve açlığa mahkum etmektedir.
Ekonomik baskı, Çin’in Doğu Türkistan’da uyguladığı soykırımın ekonomik boyutudur. Bugün Doğu Türkistan halkının büyük kısmı fakirlik içerisinde yaşamakta, %80’inden fazlası da açlık sınırının altında hayatlarını devam ettirmeye çalışmaktadır.Bununla birlikte eğitim alanında sistemli olarak uygulanan ayrımcı politikalar nedeniyle Müslüman Türkler, kendilerini yetiştirip daha iyi iş imkanları bulmaktan mahrum edilmektedir.


Doğu Türkistan’da iş sahalarının hemen hepsinin Çinlilerin elinde bulunması nedeniyle, Müslüman Türkler işsizlik sorunuyla mücadele etmektedir. Buna rağmen hükümet bu bölgelerde çalışmak üzere Çin’in batısından sürekli Çinli transferi yapmaktadır. Bu şekilde, bir yandan bölgedeki nüfus dengesi Çin lehine bozulmaya çalışılırken, bir yandan da Doğu Türkistan ekonomisi denetim altında tutulmaktadır. Bu konudaki rakamlar da, Çin’in baskıcı politikasını göstermesi açısından son derece dikkat çekicidir: Urumçi’deki endüstriyel işçilerin sadece 200 bini Uygur Türk’ü, geri kalanı ise Çinlidir. Urumçi yakınında bulunan büyük bir tekstil fabrikasında çalışanların sadece %10’u Türk’tür. Kaşgar yakınlarında bulunan ve 12 bin kişi çalıştıran bir fabrikada Uygurlu işçi sayısı sadece 800’dür. Urumçi yakınındaki bir başka fabrikada 2.100 işçi çalışmaktadır, ancak bunların sadece 13 tanesi Türk’tür. 1986’da Poskam’da yeni bir petrol rafineri tesisi kurulmuştur, burada çalışan 2.200 kişinin hepsi Çinli’dir.
Aynı şekilde 1989’dan itibaren, özellikle Ta

結果 (繁體中文) 1:

İŞGALCI 中國的新疆和殖民地的基於經濟秩序Çin’in Doğu Türkistan’daki işgal yönetimi aynı zamanda Çin’in bu ülke’deki bir sömürge düzenidir. Bu ülke’nin esas sahipleri ve sakinleri olan Müslüman Uygur Türklerini ve diğerlerini “Kendi Yağı ile Kendi Etini Pişirme” esasına dayanmakatadır. Doğu Türkistan’ın zengin ekonomik kaynakları işgalın,etnik ayırımcılığın,assimilasyonun ve soykırımının gerçekleştirilmesinde ve uygulanmasında bir araç olarak kullanılmıştır.İşgalcı tüm Çin yönetimleri,Doğu Türkistan’a gönderdikleri insani değerlerden yoksun,acımasız,katil ve kanhor ruhlu,faşist askeri genel vali’lerine idari yönde sınırsız yetkiler tanımalarının yanında ve ülkenin ekonomik kaynaklarını öncelikli ve kişisel olarak ve sınırsız bir şekilde sömürme, gaspetme ,çalıp götürmelerine de sınırsız yetkiler tanımışlardır. Devlet içindeki devletçikler olan bu Vahşi askeri genel vali’lerın insanlık dışı bu uygulamaları üzerinden bölge’ye hakim olmak politikası yürütmüşlerdir. Bu politika, İmparatorluk (1911’e kadar) Çin Cumhuriyeti(1949) ve sözde Çin Halk Cumhuriyeti(1949’dan beri) dönemlerinde de hiç ama hiç bir şekilde değişmemiştir.Doğu Türkistan Türklerini sömürme, varlıklarını gasbetme, çalıp götürme ve benzeri akla hayale gelmedik yöntemleri bir “Çin Milli Sömürge-İşgal Politikası” haline gelmiştir. Çin yönetimi Doğu Türkistan’a atadığı bir birinden zalim,kan içici acımasız ve insanı duygulardan yoksun ve bir birinden daha betir,despot diktatörler üzerinden bölgeye edebiyen hakim olmak istemişlerdir.Nasıl olsa çalınan ve gasbedilen varlıklar Çin’in ve Öldürülen ve yok edilen insanlar ise Etnik Çinli de değildir.Çin’in yüzyıllar içinde şekillenen bu Milli Siyaseti orta çağ sömürge zihniyetine rahmet okutacak derecede vahşi,acımasız ve zalimce olmuştur. Günümüzde kendilerini sosyalist maskesinin arkasına ustaca ve sinsice gizleyen ve Doğu Türkistan’da Çin faşizmi ve Han şövenizmi temelli bir politika uygulayan Komünist Çin yönetimi günümüzde Çin işgal ve Sömürge politikalarının en tekamül ettirilmiş bir düzenini kurmuştur. Sömürme,çalma,gasbetme ve öldürme uygulamalarına hiç bir yasal sınır koymamıştır. Bu uygulamaları ile selefleri diğer Çin yönetimlerini ise, kat be kat geçmişlerdir. Yücel TANAYÇin işgali altındaki Doğu Türkistan, yer altı zenginliklerine ve bereketli topraklarına rağmen, Çin’ işgalindeki fakir bölgelerinden biridir.Çin sömürgeci ekonomisinin temel hammadde sağlayıcısının Doğu Türkistan olduğu göz önüne alınırsa bölgenin neden fakir olduğu ortaya çıkar.Çin sömürge yönetimi Doğu Türkistan’ın uranyum, doğal gaz, petrol, altın gibi madenleri Çin’e transfer edilmekte ve bu doğal kaynakların kullanımı her yönüyle merkezi yönetimin denetimi altında tutulmaktadır. Bu kaynakların gerçek sahibi olan Doğu Türkistan Müslüman Türklerinin ise “ne kadar üretim yapıldığı, kar paylarının ne olduğu” gibi konularda bilgi edinmeleri dahi mümkün değildir.Doğu Türkistan’ın doğal kaynaklarının Çin için ne kadar hayati bir değer taşıdığını görmek için istatistiksel rakamlara kısaca göz atmak yeterlidir. Örneğin 1989 yılının ilk çeyreğinde Doğu Türkistan, Çin’e 7.68 milyon varil ham petrol, 906 ton kömür, 444 ton da işlenmemiş tuz göndermiştir.1993 yılında ise Doğu Türkistan’da 10.4 milyon varil ham petrol çıkarılmış, ancak karın tamamı Çin hükümetine gitmiştir.Çin, kendi ekonomisi ve vatandaşları için Doğu Türkistan’ın kaynaklarını sömürmekte, Müslüman Türk halkını ise fakirliğe ve açlığa mahkum etmektedir.Ekonomik baskı, Çin’in Doğu Türkistan’da uyguladığı soykırımın ekonomik boyutudur. Bugün Doğu Türkistan halkının büyük kısmı fakirlik içerisinde yaşamakta, %80’inden fazlası da açlık sınırının altında hayatlarını devam ettirmeye çalışmaktadır.Bununla birlikte eğitim alanında sistemli olarak uygulanan ayrımcı politikalar nedeniyle Müslüman Türkler, kendilerini yetiştirip daha iyi iş imkanları bulmaktan mahrum edilmektedir.Doğu Türkistan’da iş sahalarının hemen hepsinin Çinlilerin elinde bulunması nedeniyle, Müslüman Türkler işsizlik sorunuyla mücadele etmektedir. Buna rağmen hükümet bu bölgelerde çalışmak üzere Çin’in batısından sürekli Çinli transferi yapmaktadır. Bu şekilde, bir yandan bölgedeki nüfus dengesi Çin lehine bozulmaya çalışılırken, bir yandan da Doğu Türkistan ekonomisi denetim altında tutulmaktadır. Bu konudaki rakamlar da, Çin’in baskıcı politikasını göstermesi açısından son derece dikkat çekicidir: Urumçi’deki endüstriyel işçilerin sadece 200 bini Uygur Türk’ü, geri kalanı ise Çinlidir. Urumçi yakınında bulunan büyük bir tekstil fabrikasında çalışanların sadece %10’u Türk’tür. Kaşgar yakınlarında bulunan ve 12 bin kişi çalıştıran bir fabrikada Uygurlu işçi sayısı sadece 800’dür. Urumçi yakınındaki bir başka fabrikada 2.100 işçi çalışmaktadır, ancak bunların sadece 13 tanesi Türk’tür. 1986’da Poskam’da yeni bir petrol rafineri tesisi kurulmuştur, burada çalışan 2.200 kişinin hepsi Çinli’dir.Aynı şekilde 1989’dan itibaren, özellikle Ta

結果 (繁體中文) 2:

GASP和殖民侵略中國東部經濟秩序- 基於斯坦在中國的管理被佔領的東土耳其斯坦也是中國的國殖民秩序。這個國家的真正主人和它的居民是穆斯林維吾爾特克斯和別人“吃自己的肉烹調油”是dayanmakat基礎。佔領東土耳其斯坦的豐富的經濟資源，民族歧視，同化和實現種族滅絕和kullanılmıştır.işgalc所有的中國統治作為實現手段，缺乏人的價值，他們發送到東突，無情的殺手和坎哈法西斯督軍的精神將軍除了承認的無限權力和行政方面的國家經濟和個人的資源，作為一個優先事項，以無限的方式利用，敲詐起來，他們認識到無限的權力，會偷他們。州內的這些野花小國不人道的軍事總督已實施政策，通過這些應用程序主宰的區域。這一政策帝國（直到1911年），中國的共和國（1949）和中國的所謂共和國（自1949年）期間，在所有的，但絕不değişmemiştir.dog土耳其斯坦土耳其利用的篡奪，我們偷外賣等難以想像的存在的“中國國家殖民地的佔領政策”的方法就成了。中國政府從東土耳其斯坦不法行為分配飲血者之一無情和缺乏人的感覺，比一個主宰通過專制獨裁者istemişlerdir.nasıl文學區投注更多，雖然在中國被盜，gasbedil資產和死亡，摧毀了人民民族中國人多年來形成的國家政策değildir.çin足夠百年來讀取野蠻的中世紀的殖民心態的支配一直野蠻和殘酷。如今，訂單已經提交的交易所的釋放速率本身巧妙地和巧妙的隱藏在東土耳其斯坦和中國漢族沙文主義面具和社會主義法西斯主義的背後，是一個基於策略的管理實現了中國共產黨佔領和在中國的殖民政策的今天。開拓，偷竊，從來沒有把法律限制篡奪並殺死應用程序。在這些應用中，其他中國政府的前身，已通過指數。Yucel軟件TANAY中國佔領的東土耳其斯坦，儘管他們的地下財富和肥沃的土地，中國的職業是在最貧困的地區之一。由於該地區是中國的殖民地經濟的基本原料供應商的東土耳其斯坦原因原來是窮人。在東突鈾中國的殖民統治，天然氣，石油，金屬，如金被轉移到中國，並利用這些自然資源保持中央政府在各方面的控制之下。如果土耳其的東突厥斯坦伊斯蘭的真正所有者的這一來源“如何製作完成後，利潤分享他們的”希望獲得這方面的信息甚至是不可能的。以一個簡單的統計一下了，看看你隨身攜帶的重要價值，中國的東土耳其斯坦的自然資源它是足夠的。例如，在1989年第一季度，東土耳其斯坦，中國7.68億桶原油906萬噸煤，在göndermiştir.199310400000萬桶原油的東土耳其斯坦提取444噸原鹽，但所有的利潤給中國政府的gitmiştir.ç ，利用其經濟資源和東土耳其斯坦的穆斯林的公民陷入貧困和飢餓和土耳其人民，經濟壓力，在犯下東突在中國種族滅絕的經濟規模。今天，我們生活在東土耳其斯坦人民的貧困的很大一部分，歧視性超過80％，與çalışmaktadır.bunu教育領域系統地應用於繼續下，因為穆斯林土耳其人的貧困限制政策他們的生活，他們的成長被剝奪了尋找更好的工作機會。東土耳其斯坦“ 也是由於中國的幾乎所有業務領域的手的存在，穆斯林正在努力與土耳其的失業問題。儘管如此，中國政府不斷轉移中國西部在這些領域的工作。以這種方式，一方面，而試圖惡化在該區域的人口平衡有利於中國的，一方面東突厥斯坦經濟被保持在控制之下。圖在這個問題上，中流露出極為關注中國的鎮壓政策方面是驚人：只有20萬維吾爾族人的產業工人烏魯木齊土耳其，其餘都是中國人。只有10％的人在烏魯木齊工作的是一家大型紡織工廠附近的土耳其人。靠近喀什維吾爾族工人正在運行的12號工廠有只有800萬人。另外2100名工人烏魯木齊附近的一個工廠工作，但他們只有13人是土耳其。Poskam於1986年成立了一個新的煉油廠，所有的2200人誰在這裡工作的中國人。的同樣，自1989年以來，尤其是TE