离职到今天，算算也有差不多半个月了。这些天，都快发霉了。没事做的日子显

离职到今天，算算也有差不多半个月了。
这些天，都快发霉了。没事做的日子显得无比的无聊。面对大家的提问说：准备去做什么？现在做什么？我只能是无言以对。辞职之后我才真正的体会到，在荧幕上那些失意青年的那种心情。
正当是：人生漫漫长路，尽眼望去，遍地皆是迷茫。人生没有目标，没有方向，更没有动力。感觉自己就像是一艘没有燃料的远洋轮，搁浅在大海之中。四下里都是迷茫的汪洋，然而我却不知道该怎样才能获取燃料，重新上路。

哪怕，我有再多的努力。却总是不知道要那么努力的工作干什么？我的人生，至今没让我感觉一点压力。就是所谓的一人吃饱全家不饿类型。也没有需要我去为之拼搏的对象。单身的我，朋友也少。基本上就是一个人自由的过着日子。

一个个的愿望，破碎。最终成为遍地刺人的碎玻璃。遇到很多人，然后在短暂的相处之后，又各自天涯，从此沦落，不相守。最终，还是一个人。那时候，我本以为遇到了人生的幸福，只是最终证明，那不过是我一厢情愿，自以为是罢了。

他们说，我总是那么开心，从来都是笑脸，笑颜未曾有断。时间久了，我都以为我很开心。然而，当只剩下我一个人的时候，那种失落，是一种说不出的感觉。好像我的身体与整个世界都有一层隔膜。把我生生的与世隔离。也只有那时候，我才真正体会那句：笑不过一种表情，与快乐无关。

我知道，最终我都必须走上一条只有我一个人的奋斗路程。我始终相信，每个人的人生，都必须要自己去走一条路出来，去面对一切，不能总是在“巨树”下遮荫乘凉。面对未知的明天，我恐惧过，就算此时此刻我的心也还在颤抖。不知道结局会怎么样呢？

这次的辞职，便是我对自己的人生做出的第一个重要的抉择，我知道，做出这样的选择，违背家人的意愿之后，以后的人生都会不一样。那是一种想象不到的刺激。但它却远没有已知的未来让人来的恐惧。我知道我所缺失的。其实就是勇气，有时候我会不够勇敢。我体会到要自己给自己勇气那是多么的困难。它远没有，旁人给你勇气来的快，但心灵的勇气一旦激发，那将是何等的巨力啊。心灵的力量永远都是那么让人无法想象。

最初的梦想:相爱的恋人、健康的父母、聪明的膝下儿女，过着平淡的生活。自由、不用受人牵制。
只是现在，却始终没有一个能让我倾心的佳人，父母常年劳累，身体有些垮了。想要的自由，那不过是遥遥无期的奢望罢了。还好，一直坚持的信念未曾改变：心若向阳、便是晴天。
就算是，一直都找不到一个可以陪伴我的人，一起前行，也无所谓了。依靠着心里的信念，我也能走下去，只要不让自己陷入黑暗，便无所畏惧。


人生漫漫长路，遍地是迷茫。还好那句：心若向阳、便是晴天。。。

結果 (世界語) 1:

Demisio hodiaŭ, la math preskaŭ du semajnoj.
Tiuj tagoj, preskaŭ ŝima. Nenio pli bonan por fari tago ŝajnas nekredeble enuiga. Diris la vizaĝo de via demandoj: pretas fari kion? Nun kion fari? Mi povas nur esti mutaj. Post la demisio, mi vere dankas la specon de humuro de tiuj frustrita juneco en la ekrano.
Leĝa: vivo longa vojo, ne rigardu ĝis, super kaj super konfuzas. Vivo ne havas celon, neniu direkto, ne pli potenco. Sentis kiel oceano-tuj vazojn sen brulaĵo, encalló en la maro. Cxirkauxrigardis estas malklaraj la oceano, tamen, mi ne konas la kiel akiri brulaĵo,Back sur la vojo.

Eĉ, ne kvanto de peno. Sed ne ĉiam scias, ke vi volas labori tiom forte faras? Mia vivo ne faris min sentas iom de premo. Estas la tiel nomataj homoj mangxas la tuta familio malsatis tipo. Ne estas neceso, al kiu mi iris al malmola objekto. Sola mi, amikoj. Esence persono tra vivo libere.

Deziro rompita. Eventuale igi la landon de rompita vitro ponardi popolo. Renkonto multe da personoj, poste en mallonga elturniĝi, kaj ĉiu horizonto de falinta, kaj ne elspezas. Fine, persono. Tiu momento, mi pensis ke tiu sperto feliĉo en la vivo, nur la fina pruvoSed tio estas dezirpensado, mem-virtuloj Bale.

Ili diris, ke mi ĉiam estis tiel feliĉa, kaj ĉiam estis ridetanta vizaĝoj, ridetante vizaĝoj kiuj neniam estis rompita. Longa tempo, mi pensis ke estis tre feliĉa. Tamen, kiam mi estas forlasita, la frustracio estas stranga sento. Kvazaŭ mia korpo kaj la mondo entute havas membrano. Mia vivo kaj izolado. La sola tempo, mi vere dankas la frazo: rido sed esprimo kiu havas nenion komunan kun feliĉo.

Mi scias, fine, mi enŝipigis en mi baraktas for. Mi ĉiam kredis ke ĉiu persono vivo,Devas sin por iri unu elirejo, por alfronti ĉio, ne ĉiam povas ĝui la malvarmeta ombro sub la etendita. La vizaĝo de la nekonata morgaŭ, mi timas, eĉ en ĉi tiu momento, mia koro ankoraŭ tremas. Ne konas la rezulton kio okazos?

La demisio estas la unua grava elekto por fari en mia propra vivo, mi scias, por fari ke elekto, male al la deziroj de la familio, poste en la vivo ne estos. Tio estas speco de imagi la stimulo. Sed estas for de konata estonteco homoj timi. Mi scias, kion mi mankas. Fakte, tio estas kuraĝo, kaj kelkfoje mi ne kuraĝaj sufiĉas.Mi dankas, kiel malfacile estas por posedi kuraĝo. Nun, aliaj donas al vi la kuraĝon rapida, sed la kolero de la animo, fojo inspiri, tio estus kiel Juli. La povo de la koro estas ĉiam tiel homoj ne povas imagi.

Originala sonĝo: amantoj en amo, sana gepatroj, beleta Liaj infanoj vivis simplan vivon. Libereco, ne por ke aliaj enhavi.
Ĝuste nun, sed ankoraŭ neniu povis min altiris al la beleco, gepatroj perenne laca korpo iuj kolapso. Volas liberecon, sed kiu en la antaŭvidebla estonteco atendas nenion. Feliĉe, ĉiam insistis en la kredo ne ŝanĝis: Se la koro sunplena estas sunplena.
Eĉ estis ne povas trovi unu por akompani mian popolon, kun antaŭen, ne gravas. Aludante al la kredo de la koro, kaj mi povas iri plu, tiom longe kiom ĝi ne permesas vin mem fali en mallumo, ili sentima.


Vivo longa vojo, kaj la lando estas malklara. Feliĉe, la frazo: koro se sunplena estas sunplena. . .