อู๋เหนียงเหนียงงุนงง และพลังงานของอู๋ก็จดจ่อกับตัวเองไม่ได้<br><br>"คุณนายบัญชีที่ทําบัญชีคือใคร คุณส่งคนมาเชิญผมมาผมจะถาม"<br><br>"อ้อ"<br><br>อู๋เหนียงเหนียงลุกขึ้นแล้วเดินออกไปช้าๆ<br><br>"ท่านป้า อู๋เหนียงเหนียงดูไม่ค่อยดีนัก!" ทันทีที่ประตูปิดลง เสียงของเป็ดแมนดารินก็ดังก้องไปทั่วห้อง<br><br>หนิงเยี่ยนพยักหน้า<br><br>คนที่คิดจะมาทําบัญชีน่าจะเป็นคนที่อู๋เหนียงประเมินว่าเชื่อใจ<br><br>ไม่อย่างนั้น... และจะไม่แสดงให้เห็นชนิดของการถูกตีนี้<br><br>"ลงไปข้างล่าง ขอน้ําหวานสักแก้ว"<br><br>"นั่นั่ม"<br><br>เป็ดแมนดารินหลุบตาลงและเดินลงบันไดไป<br><br>หนิงเยี่ยนนั่งเงียบๆ อยู่ในห้อง รอให้อู๋เหนียงกลับมา<br><br>คน, ทั้งหมดจะกลายเป็น.<br><br>แต่สําหรับอู๋เหนียง หนิงเยี่ยนก็ยังวางใจและไว้ใจ<br><br>หากมีปัญหากับสมุดบัญชี อู๋เหนียงเหนียงคงไม่รู้แน่นอน<br><br>คนอย่างอู๋เหนียงเหนียงไม่รังเกียจที่จะทําวิธีการเหล่านี้<br><br>เป็ดแมนดารินถือน้ําน้ําตาลกลับมา เงาร่างของอู๋เหนียงเหนียงไม่ปรากฏ<br><br>น้ําหวานหวานมาก ข้างในยังมีผลไม้วางอยู่ ใช้ช้อนกระเบื้องสีขาวสดตักผลไม้สีแดงสดออกมา วางไว้ในปาก เคี้ยวเบาๆ เปรี้ยวหวาน น้ําน้ําตาลของหนิงจําก็ยอดเยี่ยมเหมือนกัน!<br><br>มันอร่อยมาก!<br><br>พอเห็นว่าอู๋เหนียงยังไม่กลับมา หนิงเยี่ยนก็หาหนังสืออ่านในห้อง<br><br>ก็เพราะโชคชะตา...<br><br>เขาดึงมันออกมาอย่างเอาเป็นเอาจริงเอาจริงเอาเลย เป็นพ่อบ้านของเวินเวินและลู่หานจาง<br><br>เนื้อหาในคํานี้งดงามมาก พรสวรรค์มีทุกปี เรื่องราวในหนังสือนั้นดัดแปลงมาจากเรื่องที่เธอเขียนไว้<br><br>คนตั้งบุคลิกภาพวิธีการและฉันพอดีมาก<br><br>ถ้าไม่ใช่เพราะหนิงเยี่ยนแน่ใจว่าตัวเองไม่ได้เขียนตามมา ก็ต้องคิดว่าคําพูดนี้เธอเขียนเอง<br><br>ยวนยางรู้หนังสือ ยืนอยู่ด้านหลังหนิงเยี่ยน บางครั้งสายตาก็ขยับไปยังหนังสือที่พูดอย่างควบคุมไม่ได้ ทุกครั้งที่มอง ยวนยางก็รู้สึกว่าดวงตามันร้อนผุด<br><br>ของพวกนี้มันทําให้ตาคนเสื่อมเสียจริงๆ<br><br>คําพูดนั้น...<br><br>สิ่งที่ป่าและ *<br><br>มันคืออะไร!<br><br>หนิงเยี่ยนไม่ได้สนใจ อะไรที่นางเคยเห็นด้วยดวงตาที่ร้อนแรงกว่านี้ สําหรับคนที่มีนิสัยแบบตายตัวแล้ว การมองของพวกนี้ก็เพื่อฆ่าเวลา<br><br>เขามองไปครึ่งทาง และเสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นจากด้านนอก<br><br>แม่อู๋เดินเข้ามา<br><br>คนที่เดินตามหลังอู๋เหนียงก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง<br><br>อู๋เหนียงเหนียงเป็นผู้หญิงเอง ห้องบัญชีที่โปรดปรานก็เป็นผู้หญิงเช่นเดียวกัน ก็พูดได้<br><br>แต่...<br><br>หนิงเยี่ยนตรวจสอบห้องบัญชีนี้<br><br>เสื้อผ้าบนตัวถูกซักเป็นสีขาวนิ้วมือยังมีชั้นบาง ๆ ของรังไหมมองไปที่ตําแหน่งของรังไหมเท่านั้นที่สามารถเขียนได้<br><br>"นี่คือเจ้าของที่แท้จริงของหนิงเจา นายท่านมีเรื่องจะถามเจ้า เจ้าพูดตามตรงก็แล้วกัน"<br><br>เมื่อรู้ว่ามีบางอย่างมีปัญหากับสมุดบัญชี น้ําเสียงของอู๋เหนียงก็เบาบางลง<br><br>คนใจดีถูกทําให้ผิดหวังเกรงว่าคนทั่วไปจะทนไม่ได้<br><br>"ภรรยาคนโตของหนิงเจ้อ?" หญิงสาวชุดขาวเงยหน้ามองหนิงเยี่ยน<br><br>ต้องบอกว่าผู้หญิงคนนี้กล้าหาญพอแล้ว และ... มันหน้าตาดี<br><br>แน่นอนว่าหากความกล้าไม่มากนัก ก็ไม่มีทางที่จะหลอกลวงในสมุดบัญชีได้<br><br>"ฉันชื่อหนิงเยี่ยน" หนิงเยี่ยนก็โกรธคนตรงหน้ามาก ดังนั้นครั้งแรกที่สมัคร<br><br>ดวงตาของผู้หญิงในเสื้อผ้าธรรมดากระพริบด้วยความประหลาดใจ<br><br>"ว่ากันว่าผู้หญิงที่ถูกฝ่าบาทชี้ให้แม่ทัพใหญ่ลู่ดูเหมือนจะเรียกหนิงเยี่ยนด้วย"<br><br>"ข้าเอง" หนิงเยี่ยนไม่ปิดบัง<br><br>หญิงสาวในชุดสีผิวสีผิวค้ําขมวดเข้าหากันเล็กน้อย<br><br>ฉันไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่<br><br>เงยหน้ามองหนิงเยี่ยน "ท่านบ่าวแซ่เฮา ท่านป้าเรียกข้าว่าตระกูลบ่าวได้"<br><br>"เจ้าเป็นคนทําสมุดบัญชีหรือ?"<br><br>หนิงเยี่ยนพูดจบ ก็หยิบสมุดบัญชีออกมา<br><br>ฝางซื่อเหลือบมองและพยักหน้า<br><br>"ข้าเป็นคนทํา แต่มีอะไรผิดปกติ?" หัวใจของฝางซื่อดีมาก แม้ตอนนี้นางจะไม่ตื่นตระหนก<br><br>หนิงเยี่ยนใช้สายตาส่งสัญญาณให้ยวนยาง<br><br>เป็ดแมนดารินล้างคอของเขา<br><br>เปิดหนังสือและจุดผิด<br><br>หนังสือนี้ทําโดย 40% ถ้ามีปัญหาใด ๆ 40% รู้ดีที่สุด<br><br>ใบหน้าที่สงบนิ่งของเขาค่อยๆมีเหงื่อไหลออกมา<br><br>"บัญชีพวกนี้หายไปไหนแล้ว เจ้าไม่ต้องรีบร้อนคิดช้าๆ หรอก"<br><br>หนิงเยี่ยนจิบน้ําหวานคําหนึ่ง<br><br>มันหวานมาก!<br><br>"ท่านป้า ฉลาดจริงๆ ทาสถอนหายใจ ”<br><br>" . .<br><br>ริมฝีปากขยับเล็กน้อย สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร ในเวลานี้ยังไม่อนุญาตให้นางพูดอะไรอีก<br><br>"ดังนั้นการบริโภคในสมุดบัญชีเหล่านี้จึงเป็นได้เพียงเรื่องเดียว เงินล่ะ?"<br><br>"ท่านป้าฉลาดมาก ต้องรู้ถึงความเป็นของอดีตอย่างแน่นอน ต้องบังคับให้บ่าวพูดออกมา แน่นอนว่าเป็นการยักยอกของบ่าว"<br><br>‘......”<br><br>การยักยอกเงินสาธารณะกลับพูดตรงๆ แบบนี้<br><br>หนิงเยี่ยนเคยเห็นเรื่องประหลาดมาไม่น้อย ก็ถูกฝางซื่อหัวเราะอย่างโกรธเคือง<br><br>"ดังนั้นไปพบเจ้าหน้าที่เถอะ" หนิงเยี่ยนพูดจบ<br><br>ใบหน้าของฝางซื่อซีดเผือด นางมองไปที่อู๋เหนียง<br><br>อู๋เหนียงส่ายหน้า ไม่พูดอะไร<br><br>คุณป้าส่งหนิงเจาไปดูแลเธอ แต่ที่จริงแล้วเธอให้ความสําคัญกับเธอ มากไปกว่านั้นนอกจากข้อผิดพลาดในสมุดบัญชีแล้ว<br><br>มันดีพอแล้วที่หญิงชราจะไม่ตําหนิเธอ<br><br>เธอ...<br><br>แล้วจะกล้าขอร้องให้ฝางซื่อได้อย่างไร<br><br>นางปลูกแตงโมและปลูกถั่วถ้าฝางซื่อยืมเงินโดยตรงนางจะไม่ไว้หน้านางนางจะกล่าวกับภรรยาคนโตและดึงเงินบางส่วนออกจากบัญชีเพื่อใช้ชั่วคราวกับฝางซื่อ<br><br>แต่...<br><br>ฝางทรยศต่อความไว้วางใจของเธอ<br><br>"ภรรยาหนิง ท่านเป็นฮูหยินแม่ทัพในอนาคต การบีบบังคับสตรีเช่นนี้ไม่กลัวจะไม่ดีต่อชื่อเสียงหรือ"<br><br>"ฉันบังคับคุณตั้งแต่เมื่อไหร่?" ฉันบังคับให้คุณยักยอกเงินที่ฉันค่อนข้างจะจําหรือบังคับให้คุณปลอมในหนังสือ ”<br><br>หนิงเยี่ยนเลิกคิ้ว อยากจะดูว่าตระกูลฝางคนนี้มีอะไรแปลกๆ พูดอีก<br><br>อู๋เหนียงเหนียงไม่สามารถรับรู้ถึงหนังสือผิดเล่มได้ และไม่ใช่คนที่ตอบสนองช้า<br><br>ฝางซื่อยิ้มแล้วกล่าวว่า "ท่านป้ารวยมาก แล้วยังสนใจเรื่องนี้อยู่อีกหรือ? หนึ่งเดือนทาสก็ยักยอกเงินหนึ่งพันตังเท่านั้น ”<br><br>".<br><br>แค่ 1,000 ตอตเท่านั้นเองเหรอ?<br><br>และ... เธอไม่เห็นความแตกต่างในหนังสือของเธอ<br><br>อู๋เหนียงเหนียงเวียนหัว หลังจากมีลูกแล้ว นางกลายเป็นโง่งมไปหรือ?<br><br>ไม่อย่างนั้นเรื่องพวกนี้คงไม่มีเงื่อสักนิด<br><br>"เรื่องพวกนี้ เจ้าไปคุยกับขุนนางเถอะ" แน่นอนว่าคนที่ไม่ได้ออกจากระบบจะไม่ออกจากระบบมากขึ้นเรื่อย ๆ<br><br>ตระกูลฝางคนนี้ดูโดดเด่นและสง่างามมาก ทําไมเขาถึงกล้าทําตัวแบบนี้?<br><br>ใช่แล้ว...<br><br>ฉันคิดไม่ออก!<br><br>"น้องอู๋ เจ้าอยากเห็นข้าเข้าคุกจริงๆ หรือ? คุณอยากให้ถังเฉิงกับผู้ชายผมคั่นด้วยเหรอ? ”<br><br>".<br><br>หลับตาลง เขาหันหลังกลับทันที<br><br>"พี่ฝาง ในที่สุดข้าก็เรียกท่านว่าพี่ห้อง ตอนที่ท่านลงมือในสมุดบัญชี ท่านไม่เคยคิดถึงผลที่ตามมาเช่นนี้เลยหรือ?"<br><br>"ข้าคิดว่าความสัมพันธ์ของพวกเราดีพอ แล้วข้าคิดว่าเจ้าจะ..." ฝางซื่อพึมพําเบาๆ<br><br>เสียงนี้น่าฟังมาก หนิงเยี่ยนฟังแล้วรู้สึกว่าตัวเองต้องซาบซึ้งใจแล้ว<br><br>". .<br><br>หนิงเยี่ยนยืนอยู่ข้างๆ มองเงียบๆ<br><br>ย้ายกลับย้าย แต่ทําผิดต้องได้รับการลงโทษ<br><br>กฎหมายไร้ความปราณี<br><br>อู๋เหนียงเหลือบมองหนิงเยี่ยน แวบหนึ่ง สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร<br><br>คิ้วของฝางซื่อขมวดเข้าหากันเล็กน้อย<br><br>ทันใดนั้นกล่าวว่า"น้องสาว Wu ถ้าฉันถูกขังอยู่ในคุกรบกวนคุณรบกวนคุณช่วยฉันดูแลสมบัติและแม่สามีของฉัน." ”<br><br>"..." เป็นการโจมตีที่เงี่ยวเคืองจริงๆ<br><br>หากตระกูลฝางเกิดมาในปรโลก เกรงว่าคงกลายเป็นคนดี<br><br>หลังจากดูคําพูดไม่กี่คําแล้ว นางก็ทําลายสิ่งที่แม่อู๋พูด<br><br>เศร้าโศก<br><br>หนิงเยี่ยนถอนหายใจเบาๆ ไม่ได้ดูละครต่อ เอ่ยปากว่า "ภรรยาช่างมีพรสวรรค์จริงๆ เพียงแต่ตอนที่ทําเรื่องในสมุดบัญชีก็ไม่เคยคิดถึงผลเหล่านี้เลยหรือ<br><br>ฉันรับผิดชอบต่อสิ่งที่คุณทํา<br><br>เจ้าพูดมากขนาดนี้ ก็เพราะต้องการให้แม่อู๋แบกรับผลที่ตามมาให้เจ้าหรือ?<br><br>หรืออะไร?<br><br>หรือว่าอู๋เหนียงจะปล่อยให้เจ้าลงมือในสมุดบัญชี<br><br>ต้องรู้ว่าห้องบัญชีนอกเวลาของคุณอู๋เหนียงเปิดให้คุณทํางานไม่ต่ํา!<br><br>ดังนั้นนางจึงขุดหลุมศพบรรพบุรุษของเจ้าหรือขโมยคนของเจ้าไป เจ้าทําเรื่องแล้วยังจะดึงนางอีกหรือ? ”<br><br>คําพูดของหนิงเยี่ยนถามในใจของฝางซื่อโดยตรง<br><br>อู๋เหนียงเหนียงก็มีปฏิกิริยากลับมา<br><br>เรื่องนี้...<br><br>เห็นชัดๆ ว่าตระกูลฝางไร้ยางอายถึงได้ไร้ยางอาย เหตุใดสุดท้ายความโศกเศร้าที่ยากลําบากจึงทรมานนางจริงๆ<br><br>ฝางซื่อถลึงตาใส่หนิงเยี่ยน<br><br>"คนอย่างเจ้าช่างน่าเกลียดจริงๆ"<br><br>"ข้าเกลียดมาก มีคนเกลียดข้ามาก แต่เจ้าไม่น้อยเลย"<br><br>หนิงเยี่ยนพูดแล้วโบกมือ ให้คนพาตระกูลฝางไปส่งที่ที่ว่าการ<br><br>หนิงเยี่ยนเหลือบมองอู๋เหนียงแวบหนึ่ง แล้วถามขึ้นว่า "หลานเซียง ช่วงนี้ทําไมถึงไม่ได้เจอเธอเลย ”<br><br>"หลานเซียงอยู่ทางตะวันตกของเมือง ไม่ค่อยมา"<br><br>"สามารถอยู่ได้อีกด้านแล้ว"<br><br>"จริงด้วย"<br><br>อู๋เหนียงเหนียงมีความสนใจไม่สูง<br><br>หนิงเยี่ยนตบบ่าอู๋เหนียงเบาๆ "ไม่ช้าก็เร็วเรื่องแบบนี้ต้องผ่านวันหลังจัดการร้านให้ดีเถอะ" ”<br><br>"ท่านป้า!"<br><br>"ดี."
正在翻譯中..