ทำไมทุกคนต้องสั่งให้อ้อเป็นแบบนั้น

ทำไมทุกคนต้องสั่งให้อ้อเป็นแบบนั้น ทำแบบนี้ ทำไมต้องมีแต่อ้อที่ต้องคอยทำตามใจคนอื่น ทำตามสิ่งที่คนอื่นต้องการ ใครขอร้องอะไรอ้อทำให้ ใครให้อ้อทำอะไรอ้อทำให้ ใครมีปัญหาอะไรอ้อช่วยและรับฟัง ใครๆก็ขอให้อ้อเข้าใจตัวเอง เชื่อถือตัวเอง รับฟังตัวเอง ช่วยเหลือนั่น นี่ โน่น ทั้งที่อ้อเองก็ตัวแค่นี้ มีปัญญาแค่นี้ แล้วมีใครบ้างที่นึกถึงความรู้สึกอ้อ มีใครนั่งฟังอ้อ มีใครแคร์ความรู้สึกอ้อบ้าง ไม่ว่าอ้อจะร้องไห้จนหายใจไม่ออก ไม่ว่าอ้อจะมีปัญหาอะไร หรืออ้อรู้สึกยังไง มีใครสนใจอ้อบ้างมั้ย ทำไมอ้อถึงต้องเป็นคนรองรับและเก็บทุกเรื่อง ใครบ้างคิดถึงหัวใจอ้อ อ้อต้องทำแบบนั้น แบบนี้ สรุปอ้อต้องทำยังไงใครบอกให้นิ่งก็นิ่ง ใครบอกให้พูดค่อยพูด ใครบอกให้เฉยก็ต้องเฉย .. ชีวิตอ้อละ หัวใจอ้อละ ความรู้สึกอ้อละ เคยมีความหมายกับใครบ้างมั้ย ไม่มีใครอยากร้องไห้โชว์คนอื่นหรอก แต่ก็อยากให้หลายคนเข้าใจว่าอ้อก็ไม่ใช่ผู้วิเศษมาจากไหน อ้อยิ้มก็ไม่ได้แปลว่าอ้อรู้สึกโอเคกับทุกเรื่อง อ้ออ่อนแอ อ้อไม่ได้เข้มแข็ง ไม่ได้เก่ง อ้อก็อยากร้องไห้ดังๆแล้วกอดใครสักคนแน่นๆเหมือนกัน อ้อก็อยากมีใครใส่ใจความรู้สึกอ้อเหมือนกัน แล้วคนๆนั้นต้องจริงใจกับอ้อด้วยเหมือนกัน อ้อเหนื่อยที่ต้องแบกความรู้สึกหลากหลายไว้คนเดียว